Βασίλης Λογοθετίδης

Ο Βασίλης Λογοθετίδης με καταγωγή απ’ τον Πόντο, γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1895 και1900, στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης με το επώνυμο Ταυλαρίδης.

Πέρασε τη νεανική του ηλικία στην Κωνσταντινούπολη και φοίτησε στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο, κάνοντας παράλληλα ερασιτεχνικές εμφανίσεις σε θεατρική σκηνή της Πόλης.

Αποφοίτησε το 1915, και τρία χρόνια αργότερα έφυγε για την Αθήνα μαζί με την κοπέλα του, που οι γονείς του αρνούνταν να δεχτούν.

Μετά από λίγο διάστημα ο Λογοθετίδης εντάχθηκε στο δυναμικό του θιάσου της Μαρίκας Κοτοπούλη που τότε αναζητούσε νέους ηθοποιούς.

Με το ντεμπούτο του στο θέατρο το 1919, ως επαγγελματίας πια ηθοποιός, άλλαξε το επίθετό του σε Λογοθετίδης και κέρδισε το κοινό σχεδόν απ’ την αρχή.

“ «υπήρξε ο άνθρωπος του λαού, που ένιωσε τον λαό και που έπαιξε για τον λαό».
Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος,”

Η Μαρίκα Κοτοπούλη και ο θίασός της, σε αναμνηστική φωτογραφία τον Μάρτιο του 1927 στη Λευκωσί. Μεταξύ των απεικονιζομένων, διακρίνονται ο Βασίλης Λογοθετίδης, ο Αλέξης Μινωτής, ο Αιμίλιος Βεάκης και η Γεωργία Βασιλειάδου (κάτω δεξιά)

Η πολύχρονη συνεργασία του με την Κοτοπούλη διεκόπη για μία μόνο θεατρική περίοδο, το 1935 που συνεταιρίστηκε φτιάχνοντας δικό του θίασο με την Αλίκη και τον Κώστα Μουσούρη, και κατόπιν επέστρεψε στον θίασο Κοτοπούλη όπου παρέμεινε έως το1946.

Τη θερινή περίοδο του 1947 συνεργάσθηκε με την Κατερίνα Ανδρεάδη και αμέσως μετά συγκρότησε τον δικό του θίασο.

Στη διάρκεια της θεατρικής του σταδιοδρομίας, ερμήνευσε ρόλους δραματικούς και κωμικούς, του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου και συμμετείχε με εξαιρετική επιτυχία σε περίπου 350 θεατρικά έργα, σπουδαίων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.

Παρότι δυσανασχέτησε όταν του πρωτοανατέθηκε κωμικός ρόλος απ’ την Κοτοπούλη, καθιερώθηκε ως ένας από τους βασικότερους κωμικούς πρωταγωνιστές του θεάτρου.

Υπήρξε δε, ένας απ’ τους πρώτους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, ξεκινώντας από το 1933, να εμφανίζεται σε ταινίες, έχοντας σχεδόν σε όλες τον πρωταγωνιστικό ρόλο:

“Κακός δρόμος” το 1933, η “Μαντάμ Σουσού”, “Οι Γερμανοί ξανάρχονται” το 1948, “Ένα βότσαλο στη λίμνη” το 1952, “Σάντα Τσικίτα” το 1953, “Δεσποινίς ετών 39” το 1954, “Ούτε γάτα, ούτε ζημιά” και “Η κάλπικη λίρα” το 1955, “Ο ζηλιαρόγατος” το 1956, “Δελησταύρου και υιός” το 1957, ενώ η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία ήταν στο “Ένας ήρως με παντούφλες” το 1958.

Πλήρησ ανάλυση της εμβληματικής ταινίας “Οι Γερμανοί ξανάρχονται” μπορεί να ανακτηθει από τον παρακάτω σύνδεσμο:

https://mnimesellinismou.com/229742079875/oi-germanoi-ksanarxontai

Το 1952, ο Λογοθετίδης τιμήθηκε με το Έπαθλο Ξενόπουλου, ενώ το 1957 ανέλαβε καλλιτεχνική περιοδεία στις ΗΠΑ, όπου έδωσε παραστάσεις σε οκτώ πόλεις γνωρίζοντας τον θρίαμβο.

“ «Αν δεν υπήρχε το εμπόδιο της γλώσσας, θα είχε αναγνωριστεί από όλο τον κόσμο ως ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της εποχής μας». Δημήτρης Χορν.”

Για πρώτη φορά μάλιστα Έλληνας ηθοποιός, τιμήθηκε με χρυσό κλειδί πόλης. Ο Λογοθετίδης το παρέλαβε από τον δήμαρχο του Πίτσμπουργκ, ενώ σε αναγνώριση της παρουσίας του σε διεθνές κοινό και της συμβολής του στην ελληνική θεατρική τέχνη, του απενεμήθη από τον Βασιλιά Παύλο, ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικος.

Στις περισσότερες εμφανίσεις, συμπρωταγωνίστριά του υπήρξε η επί σειρά ετών σύντροφός του, Ίλια Λιβυκού, με την οποία όμως ποτέ δεν παντρεύτηκαν.

Ο Λογοθετίδης στη ζωή του δεν ήταν ιδιαιτέρως κοινωνικός, ούτε αγαπούσε τις κοσμικές εμφανίσεις.

Ζούσε μόνος, και δεν απέκτησε παιδιά, ενώ παρέμεινε μοναχικός έως και το τέλος της ζωής του. Σε μία απ’ τις σπάνιες συνεντεύξεις του ο ίδιος είχε πει:

Ήσυχη και ομαλή ζωή. Τίποτε το φαιδρόν. Πεζή πολύ η ζωή μου, μάλλον ανιαρή, χωρίς όμως στενοχώριες, χωρίς περιπέτειες, χωρίς στερήσεις.

Ο Βασίλης Λογοθετίδης βρέθηκε νεκρός από την οικιακή βοηθό του στις 20 Φεβρουαρίου του 1960. Η καρδιά του, που από καιρό τον είχε προειδοποιήσει, τελικά τον πρόδωσε, ενώ ετοιμαζόταν να πάει στο θεάτρό του για την παράσταση “Ο τελευταίος τίμιος”, όπου πρωταγωνιστούσε.

Ο θάνατός του έγινε πρωτοσέλιδο στον τύπο της εποχής που μιλούσε για τη «δυσαναπλήρωτη απώλεια» και η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη, παρουσία της τότε πολιτικής ηγεσίας.

Για το τελευταίο αντίο, συνέρρευσαν περισσότεροι από 50.000 κόσμου, που συνόδευσαν τη νεκρική πομπή, από τον Μητροπολιτικό Ναό, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, και παρότι τα στεφάνια που κατατέθηκαν στη μνήμη του ήταν εκατοντάδες, ξεχώριζε αυτό το ένα που έγραφε: «Ανώνυμος θεατής απ’ την πλατεία».

Δεδομένου ότι δεν είχε κάνει δική του οικογένεια, και τα αδέρφια του βρίσκονταν μακρυά, τα συλλυπητήρια δέχτηκαν ως πιο κοντινοί του άνθρωποι, οι συνάδελφοί του ηθοποιοί, ενώ τη διεύθυνση του θιάσου του συνέχισε ο Χρήστος Ευθυμίου.

Πώς να φανταστείς τον Βασίλη Λογοθετίδη ασάλευτο, σιωπηλό, ανέκφραστο; Αυτόν, που ήταν όλος ένας παλμός ζωής, ένας χείμαρρος κεφιού, μια έκφραση χαράς;

Αυτόν που και μόνο η είσοδός του στη σκηνή γαλβάνιζε το κοινό, που με μια κίνηση γκρέμιζε όλα τα τείχη της σοβαροφάνειας, που με μια του μούτα ανέσυρε από μέσα του ατέλειωτα αποθέματα ιλαρότητας;"

Μάριος Πλωρίτης

Κείμενο: Πηνελόπη Ν. Δάλλη

Πηγές:

• Μάκης Μωραϊτης, Βασίλης Λογοθετίδης, ο μέγιστος των κωμικών, Εκδόσεις Οδός Πανός, Μάιος 2008.

• Κινηματογραφικός Οργαν. Καραγιάννης-Καρατζόπουλος (https://www.karagiannis-karatzopoulos.com)

• Κινηματογραφική Εταιρεία Φίνος Φιλμ (http://finosfilm.com)

• Εφημερίδα “Έθνος” (https://www.ethnos.gr)

• Βικιπαιδεία (https://el.wikipedia.org)

• Ιστοσελίδα Μηχανή του χρόνου (https://www.mixanitouxronou.gr)

• Ιστοσελίδα Θεατρικά προγράμματα (http://www.theatrikaprogrammata.gr

• Ηλεκτρονική Εφημερίδα Lifo (www.lifo.gr)